BedeLini; YüreğimLe Ödediğim En Masum Günahındım..!!

“ Varlığın acı veriyor olsaydı bana;
Seni ölüme sevmez,
Gelmeyeceğini bile seni beklemezdim hala.
Ben sensizlikte bile "seni yaşıyorum"
Mevsim, sonbahara akarken ben de sana geliyorum.
Elimde yokluğun yüreğimde suskunluğunla sana geliyorum..
Ilık bir Eylül gecesi kentin yorgun kaldırımlarında tanıdık kelimeler arıyorum sevdana dair.
Sana dair tek bir kelime yeterdi bana. Tek bir nefes bile gülümsemem için yeterdi bana..
Sensizlikte kanarken sol yanım, ben hep seni düşledim zembereği kırılmış zamanın avuçlarında.
Seni aradım güneşin sıcak alnında, senin ellerini aradım yağmurun ıslak dualarında.

Gittiğin gün kansız ve acımasız bir ihtilalin demir kelepçeli zamanlarından kaçıp
sen diye ipsiz uçurumlara sığındım.
Yokluğunda kimi zaman bir çocuk gibi koynunda ağladım
kimi zaman kirpiklerinden ıslak yağmurlara kaçtım.
Sensizlikte her gece arsız fırtınalarına göğüs gerdim ve esrarkeş yangınları
sen diye koynuma alıp yüreğimde közledim yalnızlığının ıslak çığlıklarını.
Gittiğin gün sen kokan kelimelerim çıplak kaldı dudaklarımda.
Yüreğim gözyaşına asılı kaldı gözkapaklarımda. Ama hiçbir zaman boynumu bükmedim yokluğuna.
Pes etmedim sensizlikte kıyılarıma vuran hasret dalgalarına. Direndim, savaştım yalnızlığınla.
Kan revan içinde kalsam da, bilmediğim fırtınalarda sensiz savaşsam da ben
hiçbir zaman “ yalnızlığına “ yenilmedim..

Yokluğunda seni aradım yorgun gecenin gri sabahlarında. Yalnızlığında kanattım fakir kelimelerimi.
Dilimde birikmiş ve bir kaç cümleyi geçmeyen itirafım var sana canım.
İyi dinle beni şimdi. Sensizlikte “ seni aldattım “. Yanlış duymadın.
Açık açık utanmadan sıkılmadan seni aldattığımı söylüyorum.
Sensizliğin soğuk gecelerinde seni aldattım. Hem de defalarca…
Başucumda bu imkansız sevdanın sevapları dururken ben seni “ günahlarınla “ aldattım.
Yokluğunda kanarken tövbesi yarım kalmış günahlarınla seviştim yalnızlığının buz tutmuş yatağında.
Her gece bedenimi ateşlere serip günahlarınla seviştim kan ter içinde.
Közlenmiş bedenimle, terkedilmiş yüreğimle tövbesi oldum en masum günahlarının.
Seni sensizlikte “ senin günahlarınla “ aldattım…
Sen benden uzaklarda iken bensiz zamanlarda işleyeceğin her günaha bedenimle kefil oldum.
Körpe ve filizlenmemiş acılarını satın aldım ömür defterinden.
Evet, tüm günahlarını ve bensiz yaşayacağın tüm acılarını satın aldım karşılığını “ yüreğimle “ ödeyerek.

Gittin diye hiçbir zaman suçlamadım seni. Varlığına küfürler edip arkandan
beddualar savurmadım hiçbir zaman. Gitmiştin beni “ sensiz “ bırakarak.
Gitmiştin aramızda yaşananları bir kibritle zamansız yakarak.
Ama gittin diye hiçbir zaman unutmadım seni. Yokluğuna inat yaşattım seni.
Gittin diye bir ikindi vakti kefensiz satırlara gömmedim seni.
Varlığın bana hiçbir zaman acı vermedi ki ben seni gidişinle suskunluğuna gömeyim.
Seni “ sen “ diye sevdim ben. Varlığına inat yokluğunda bile sevdim seni. Sana duyduğum sevgim
bir günlük olsaydı eğer; seni “ sensizlikte “ bile yaşatmazdım sevgili.
Seni hiçbir zaman “ acılarımın metresi ” diye sevmedim ki ben.
Ben yüreğindeki sıcaklığı, tenindeki saklı baharları ve gözlerindeki ıslak gözyaşları sevdim.
Seni hep " aldığım nefes " bildim.
Yüreğime dokunduğun için, yarım bir adamı sevginle tamamladığın için sevdim seni...

Sen benden “ bir ömür “ uzaklıkta yaşarken sensizlikte bile
sen varmışçasına sevdana nefes alıyor olacağım.
Her gece günahlarınla sevişip güneşle beraber perdelerine gelip yüzüne ilk gülümseyen ben olacağım.
Sen beni unutsan da ben seni yüreğimde yaşatacağım.
Uzaklarda bir yerde yaşıyor ve nefes alıyor olmanı en büyük mutluluğum bilip
acılarına delicesine yanacağım.
Közlenmiş yüreğimle bir sonbahar gecesi ıslak saçlarına yağacağım avuçlarımda güller ile. Gözbebeklerinden yuvarlanıp ayakuçlarına serileceğim.
Gülüşlerini nefesim bilip “ sensizlikte “ bile sana yaşıyor olacağım.
Adını yüreğime vurulmuş bir mühür bilip dudaklarında anılan dua olarak
hep seninle nefes alacağım..

“ Sen bana “ bir ömür “ uzakken ben sana bir nefes kadar yakınım
Gelmeyeceğini bile bile ben hala seviyorum seni. “
Gün gelecek,
Adımı unutmak zorunda kalacaksın
Puslu gecenin yorgun sabahında.
Bir kibrit çakıp yaşananlara,
Tek tek yakacasın benli hatıraları
Ömür defterinin en masum günahında.
Duvarlarında asılı takvimlerden düşen
Bir gün gibi,
Ağladığında yüreğine gömülen
Bir hüzün gibi
Yavaş yavaş eriyeceğim dudaklarında.
Ama ben sana inat,
Yokluğuna inat,
Bedenimle közleneceğim günahlarında.
Seni benden alan kadere,
Tek bir kelime etmeden
Seni içimde yaşatacağım.
Çünkü ben senin;
“ Bedelini yüreğimle ödediğim
En masum günahındım….”