ey benim mavi sevddammm

avilere uzaktan bakanlardan olmadık biz.. Mavinin içindeydik, mavinin her tonuysa bizim içimizdeydi. Aşk bir sarmaşıktı, sarmıştı heryanımızı. Yürekliydik, cesurduk, aşk için ölünecekse onu da yapardık kuşkusuz. Bizi yolumuzdan döndürecek herhangi bir güçte yoktu üstelik.
Yürüdük ve yorulmadık...

Aşkımızı herşeyden üstün kılmayı bildik biz... Ne hayallerimizi bıraktık ne de gerçeklerden uzaklaştık. Bazen yere sapasağlam basarak, bazen bulutların üzerine çıkarak yaşadık aşkı. Kimseye aldırmadık, tek söz söylemedik. Madem bu sevda bizimdi, madem aşk herşeyimizdi; öyleyse korumak en önemli görevimizdi.
Koruduk ve bıkmadık...

Korkakların ve iki yüzlülerin dünyasında bir sevdayı ayakta tutmak kolay değildi elbette... Yüreklerimiz kocamandı, içine kocaman dünyaları alırdı. En zor anımızda yüreklerimize sığındık. Birbirimizin içine aktık. El eleydik her zaman. Yan yanaydık, can canaydık.
Sıcacıktık ve soğumadık...

Birbirimizi olduğumuz gibi kabul edebilmiştik... Farklılıkların, insanları zenginleştirdiğini biliyorduk. Başkasına en aptalca gelebilecek şeyleri yaparken bile çok eğleniyorduk. Kimin ne dediğini, bize gülüp gülmediklerini önemsemiyorduk. Birbirimizi bulduğumuz için Allah’a şükrediyorduk. Birimiz için ölmemeli, birbirimiz için yaşamalıydık. Sevdikçe hayata daha çok bağlandık.
Sarıldık ve bırakmadık...

Geçmeyecek, bitmeyecek, ölmeyecek bir aşk bu... Zaman geçecek ama bu aşk asla bitmeyecek. Asırlık bir çınar gibi sağlam kökler salacak toprağa. Fırtınalar kopacak, yağmurlar yağacak, karlar kaplayacak her yanı ama yıkılmayacak.
Biz yaşayacağız ve aşkımız hep var olacak...