kayboluş .....

Umudunu kaybetmemiş bir umutsuz olabilir mi? Tüm hayatı esrar dumanının,ve bira köpüklerinin,hatta sigaranın savrulan küllerinin verdiği sahte gülücükler...

Kim gerçeği kaybettikten sonra aramaya başlarki,güç bulabilirki?

Kapat gözlerini ve tut nefesini; Tanrı seni izliyor şimdi.. Ondan saklıyacağın neyin varki?

Bazen aynadaki yanıltıcı yansımandan bıkabilirsin; Ondan başka kimsen yoktur aslında,yada çok sarhoş olduğun birgece,bir yabancının kollarında kişiliğini kaybetmekten korkabilirsin.

Korkularından başka yüzleşebileceğin bir sen varsındır hayatında...
Birgün bakarsın aynaya; Aynadaki yabancının aslında çokta yabancı olmadığını farkedersin,hatta çokta tanıdık gelir bazen sana..

Bazen bir çift yalvaran göz, Bazen nefes alıp vermekten sıkılmış bir burun, Bazense yemeklerden tat almayan,ve konuşmaktan sıkılmış bir ağız..

Ne kadar tanıdık gelir sana,bilinçaltın yine oyunlara başvurur; Yine bir yabancı-yine kırık aynalar..

Artık sen bitmişsindir,geriye baktığında herşey bitmiştir,ve kimse farketmemiştir.

İşin garibi; Sen yine umudunu kaybetmemişsindir bu ( kayboluşlarda..!! )